Peygamberim uludur,
Abdullah’ın oğludur,
Güzel adı: Muhammed,
Yolu Allah yoludur.
Annesidir Amine,
Nur yağdı o an evine,
Gördü tatlı rüyalar,
İmrendi gökyüzü zemine,
Doğdu Hakk’ın güneşi,
Doğmadı hiçbir eşi,
Beş yetmiş bir yılı,
Söndü şirkin ateşi.
Bastı altı yaşına,
Kaldı bir tek başına,
İnci gibi annesi,
Üzüntüler boşuna.
Hak dindirir her yası,
Dedesiyle amcası,
Hemen kanat gerdiler,
Büyüdü gül goncası.
Kırk yaşına değince,
Peygamberlik verildi,
Allah birdir! Deyince,
Putlar yere serildi!
Herkes kördü sağırdı,
Gelin!.. diye bağırdı,
Hakk’ın doğru yoluna,
İnsanları çağırdı.
Sürü sürü günaha,
Karşı duran O oldu,
İnsanları felaha,
Kavuşturan O oldu.
Yirmi üç yıl didindi,
Taşı, yastık edindi,
Aydınlatan cihanı,
Getirdiği Hak din idi.
Altmış üç yıl yaşadı,
Alnı ak, yüzü ak,
Anıldıkça pak adı,
Selamlanıp duracak.